Mijn belangstelling voor het menselijk gedrag begon bij de aanleg van onze tuin. We kregen ‘hulp’ van twee 4-jarige jongens. Ze vonden het prachtig om ons te helpen in de tuin.
Eén van de laatste handelingen was het inzaaien van het gras. In eerste instantie leek mij dit geen klus voor zulke jonge kinderen. Maar beide jongens wilden toch heel graag helpen. Zorgvuldig werd het gras ingezaaid en het grond weer netjes aangeharkt. Tenslotte mochten de jongens de graszaadjes besproeien met wat water. In plaats van een beetje water, gooide de ene jongen er een hele emmer water over met als gevolg dat de graszaadjes wegdreven.
En nu? Ik was in verwarring: was dit ‘dwars gedrag’? Moest ik hem ‘berispen’? Ik besloot de jongen te vragen waarom hij dit deed. Hij begon te huilen. Na een tijdje zei hij dat hij niet wilde dat onze tuin klaar was, want dan kon hij niet meer helpen…
Ik vond het heel erg slim bedacht van de 4-jarige jongen! Ik was geraakt door zijn gedrag en zijn onderliggende motivatie. Het maakte dat ik me afvroeg of het gedrag van kinderen vaker zouden worden ‘mis-begrepen’. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik begon me te verdiepen in het gedrag van kinderen en volwassenen.