Wat verstaan we eigenlijk onder trauma?
Onder trauma verstaan we een gebeurtenis of een ervaring waarbij de aard en het gevaar de mogelijkheden van de betreffende persoon om deze situatie of ervaring te verwerken, overvraagt.
Wat heeft de gebeurtenis met jou gedaan?
Traumaverwerking gaat over wat iets (een gebeurtenis of ervaring) met jou heeft gedaan. Het gaat over jou. Het gaat niet om de schuldvraag, niet over de ander. Het gaat echt over jou, wat heeft de gebeurtenis, de ervaring met jou gedaan.
Michaele Huber over de definitie van trauma
Trauma-wetenschapper en -therapeut Michaele Huber, 2007, definieert trauma als: “overweldigend, levensgevaarlijk, bovenmatig angstaanjagend, iets dat men eigenlijk niet kan verwerken, een gebeurtenis buiten datgene wat een mens tot dan toe kent, verbonden aan de overtuiging dat men het niet kan overwinnen, zo erg dat men achteraf denkt dat zoiets toch niet echt gebeurd kan zijn, die verbonden is met enorme psychische en/of lichamelijke pijn, iets dat door onze hersenen versplinterd of geheel verdrongen wordt.”
Franz Ruppert over vroegkinderlijk trauma
“Dat we doorgaans al negen maanden oud zijn als we ‘op de wereld’ komen, weten we. Maar dat ons psychische leven al voor de geboorte begint, is niet algemeen bekend. De ongeborene zijn wezens die waarnemen, voelen en herkennen. Wat wij ervaren tijdens de zwangerschap en geboorte drukt een stempel op onze fysieke en psychische ontwikkeling. Dat kunnen goede en liefdevolle ervaringen zijn, die een solide basis leggen voor een stabiele en evenwichtige persoonlijkheid. Maar dat kunnen ook stressvolle, zelfs traumatische ervaringen zijn, die een mensenleven negatief kunnen beïnvloeden.”
Franz Ruppert, 2014, “Vroegkinderlijk trauma. Zwangerschap, geboorte en eerste levensjaren.”
In zijn werk benoemt Franz Ruppert ‘het identiteitstrauma’ als eerste en oorspronkelijkste trauma van ons leven. Dit trauma heeft plaats tijdens het ontstaan van onze eerste relatie, die met onze (vaak ook getraumatiseerde) moeder. Als we in die eerste relatie niet worden erkend als een uniek individu met onze eigen wensen en behoeften, die verschillen van de wensen en behoeften van onze moeder, dan moet onze verbinding met haar op haar (vaak onbewuste) voorwaarden plaatsvinden. Een verbinding die wordt bepaald door wat zij onbewust nodig heeft. Als we een identiteitstrauma hebben opgelopen, beïnvloedt dat vaak ons hele leven.
Vivian Broughton, 2018, “Stilstaan bij trauma. Een heldere uiteenzetting over het ontstaan van trauma en de traumaverwerkingsmethode van Franz Ruppert.”
“Neurobiologisch gezien is een trauma een hevige, de prikkelverwerkingsmogelijkheden van een mens of dier ernstig overvragende gebeurtenis die leidt tot biologische reactiepatronen op lichamelijk niveau.”
Reddemann en Sachsse, 2000
“Overweldigende ervaringen zijn van invloed op de diepste gevoelens en op de verhouding tot je fysieke bestaan – de kern van wie je bent. Trauma is niet alleen een gebeurtenis uit het verleden, maar bestaat ook uit sporen die deze gebeurtenis nalaat in je hersenen, geest en lichaam. Woorden geven aan wat is gebeurd is zinvol, maar meestal niet voldoende. Het lichaam mag ook leren dat het gevaar geweken is en dat het mag leven in de realiteit van het heden.”
uit: “Traumasporen. Het herstel van lichaam, brein en geest na overweldigende ervaringen” Bessel van der Kolk, 2016
Je kunt hier meer lezen over Bessel van der Kolk.
Er is – net zoals bij planten die spontaan naar de zon bewegen – in een ieder van ons, een impuls naar verbondenheid met onszelf en met anderen, hoezeer we ons ook hebben teruggetrokken of geïsoleerd, of hoe groot het trauma ook is dat we hebben opgelopen.
De spontane beweging in ons allemaal richt zich op verbinding.
Dr. Laurence Heller
In welk ‘sausje’ ben jij ‘gemarineerd’?
Anna Verwaal
Sue Gerhardt over de invloed op het jonge babybrein
In haar boek “Waarom liefde zo belangrijk is. Hoe de liefde voor je baby zijn hersenen vormt” 2004 beschrijft Gerhardt de psychiatrische definitie van trauma als “elke ervaring waarbij je lichaam of je leven wordt bedreigd, of elk letsel dat je met opzet wordt toegebracht.” Ze schrijft dat “experts hebben ontdekt dat het zelfs traumatisch is om er getuige van te zijn dat dit iemand anders gebeurt – of om zelf iemand letsel toe te brengen – wat betekent dat het onvermijdelijk is dat we ons identificeren met de ervaring van anderen.” lees meer
Nadine Burke Harris over de langetermijneffecten van vroegkinderlijk trauma
Harris heeft een prachtig en goed leesbaar boek geschreven over trauma en het effect op iemands leven: “Ingrijpende jeugdervaringen en gezondheidsproblemen. Het helen van de langetermijneffecten van adverse childhood experiences (ACE’s)“, 2018. Ze schrijft “dat uit twintig jaar medisch onderzoek is gebleken dat ingrijpende jeugdervaringen oftewel blootstellingen aan stress in de kinderjaren, letterlijk onder de huid gaan zitten en veranderingen teweegbrengen die tientallen jaren in het lichaam kunnen blijven sluimeren. ” Lees meer.